Granit – popularny budulec
Materiały stworzone przez naturę cechuje długowieczność, duża odporność i wytrzymałość, wielorakość zastosowań i możliwości wykończenia. Granit w budownictwie sprawdza się z wielu powodów: jest mrozoodporny, odporny na ścieranie i twardy, daje możliwość polerowania, jest odporny na wykwity soli, działanie tłuszczów i kwasów, ma niewielką procentową nasiąkliwość masową, dużą odporność na ściskanie i wytrzymałość na zginanie. Łatwo się go pielęgnuje i utrzymuje w czystości. Doskonale sprawdza się przy instalacji ogrzewania podłogowego, długo jeszcze po jego wyłączeniu oddając ciepło. Granit można stosować tak w budynkach i przestrzeniach indywidualnych, jak i użyteczności publicznej. Jest niezastąpiony w miejscach użytkowanych intensywnie oraz na zewnątrz.
Granit we wnętrzach: porady
Jako, że na posadzki we wnętrzach nie nadają się skały miękkie lub porowate, tu doskonale sprawdzi się właśnie granit. Ma on tę właściwość, że wykorzystać go można na zewnątrz i wewnątrz, w pomieszczeniach publicznych i w prywatnych domach. We wnętrzach jednak instaluje się ten polerowany i szlifowany, a to ze względu na jego gładką i równą powierzchnię, co sprzyja utrzymaniu takiej powierzchni w czystości. Na podłogę, w postaci płytek granitowych [http://www.grabinex.pl/pl/produkty/] kładzie się kamienne posadzki. Producenci wyrobów granitowych zalecają, aby płytki te były grubości około 2 cm, co jest optymalnym rozwiązaniem przy ich późniejszej eksploatacji, szczególnie, jeśli jest ona intensywna. Tym bardziej, że zwykle produkowane są one z tzw. slabu, czyli wycinane z dużego, surowego bloku. Są jednak kalibrowane, czyli mają ustandaryzowane wymiary, można je więc z powodzeniem układać jako posadzki czy okładać nimi ściany, co zapewni piękny deseń skały. Aby ułożyć płytki granitowe, stosuje się zaprawy grubo- i cienkowarstwowe, a także szybkowiążące i szybkoschnące białe zaprawy klejące. Mają one w składzie dodatki umożliwiające znaczną redukcję wody, dzięki czemu zaprawa ma odpowiednie własności aplikacyjne, nie potrzebując przy tym wody do wiązania i twardnienia, ponadto na mokrej i plastycznej zaprawie ciężkie płyty granitowe będą się zapadać, co uniemożliwia właściwe wypoziomowanie posadzki. Podobnie ma się sprawa z substancjami do spoinowania i wypełnień dylatacji. Fuga pomiędzy płytkami powinna być szeroka na około 2 mm, 3 mm zaś przy dużych rozmiarach płyt, na przykład przy granitach posadzkowych. Węższa fuga nie daje pewności jednolitego wypełnienia przestrzeni pomiędzy płytami przez materiał fugujący. Dodatkowo, dobrze jest zostawić fugę w posadzkach lekko wklęsłą, ale płyty posadzkowe można układać również bezfugowo, stykając je ze sobą. Oczywiście, jeżeli tylko są właściwie przygotowane i spasowane.
